แทงโก้ (Tango)

คำว่า “Tango” มาจากภาษาลาตินว่า “Tangere” ซึ่งหมายถึง การสัมผัสแทงโก้เกิดขึ้นครั้งแรกในปี 1850-1880 ในเมือง Buenos Aires ของประเทศอาร์เจนติน่า จากนั้นจึงค่อยๆ แผ่ขยายวงกว้างไปยังประเทศต่างๆ ทั่วโลกในช่วงแรก แทงโก้ เป็นประเพณีการเต้นเฉลิมฉลองของผู้ที่เป็นทาส (Slave) ซึ่งการเต้นแทงโก้ในแบบดั้งเดิมนั้น คือ การสร้างความบันเทิงอย่างหนึ่งของชาวเมืองบัวโนสไอเรส ในประเทศอาร์เจนติน่าจากนั้นชนชั้นกรรมาชีพในอาร์เจนติน่าที่อพยพเดินทางไปขายแรงงานในแถบประเทศยุโรป ก็ได้นำศิลปะการเต้นแทงโก้นี้ไปแพร่หลายในแถบยุโรปด้วย เช่น ประเทศอิตาลี สเปน ฝรั่งเศส แต่ได้รับความนิยมในประเทศเดียว คือ ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส จากนั้นจึงแพร่หลายไปยัง ลอนดอน เบอร์ลิน และอีกหลายเมืองหลวงชั้นนำในทวีปยุโรปแต่เนื่องจากแทงโก้เป็นการเต้นที่มีการถูกเนื้อต้องตัวเป็นอย่างมาก และส่อไปในทิศทางถึงเรื่องเพศสัมพันธ์ ดังนั้นในช่วงปี 1907 แทงโก้จึงไม่เป็นที่ยอมรับในลอนดอน และมีผู้คนจำนวนมากออกมาคัดค้าน จากนั้นภายหลังจึงมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบไปบ้าง จึงทำให้การเต้นแทงโก้ ค่อยๆ กลับมาเป็นที่ยอมรับกันมากขึ้นอีกครั้งในปี 1912โดยเฉพาะในช่วงปลายปี 1913 นอกจากแทงโก้จะได้รับความนิยมในแถบยุโรปแล้ว ศิลปะการเต้นสัญชาติอาร์เจนติน่าในนาม แทงโก้ ยังได้รับความนิยมอย่างมากในมลรัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา และ ประเทศฟินเลนด์ ต่อมาในปี 1918 ยังได้มีการแต่งเนื้อร้องในเพลงที่ใช้ประกอบการเต้นแทงโก้เพื่อเพิ่มความเป็นมาตรฐานมากยิ่งขึ้นด้วย จากนั้นในปี 1924 ทางสมาคมครูลีลาศของประเทศอังกฤษ ได้กำหนดรูปแบบและลีลาการเต้นที่แน่นอนตายตัว สำหรับเป็นมาตรฐานที่ใช้ต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน ภายหลังปี 1930 เมื่ออาร์เจนติน่าได้รับอิสรภาพจากสเปน ชาวอาร์เจนติน่าจึงได้งานเฉลิมฉลองด้วยการจัดงานเต้นแทงโก้ จนทำให้การเต้นแทงโก้กลายเป็นสัญลักษณ์และเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของชาวอาร์เจนติน่า ซึ่งปัจจุบันนี้การเต้นแทงโก้ยังเป็นที่สนใจในหมู่ชนชั้นสูง และยังคงได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง